Vereniging van Ouders van Couveusekinderen, Magazine Kleine Maatjes, jaargang 42, nummer 2, april 2020.
Ex-couveusekinderen
Ik ben een ex-couveusekind. Ik ben mens, ik ben geboren en ik adem, en jij? Wat ik bij mijn geboorte van mijn moeder en vader meekreeg, voelde en doormaakte heeft mij gevormd, maar ook belemmerd in het worden wie ik ben.
De eerste duizend dagen van een kind zijn cruciaal voor een goede start in het leven. In deze periode worden alle organen aangelegd, wordt onze afweer opgebouwd, hechten we ons aan anderen, leren we kruipen, staan en lopen, leren we eten en drinken, leren we communiceren, vormen we ons wereldbeeld en overtuigingen. Deze ontwikkeling gaat snel en is van belang voor je basisvertrouwen en gezondheid. Hoe we ook wensen, bij te vroeg, te klein of ziek geboren kinderen gaat het om een kansarmere start. Het kind draagt de gevolgen van wat het leven hem geeft. Maar aan wat hem overkomen is, is het kind in wezen onschuldig.
Veel couveusekinderen hebben dat niet door. Ze denken dat het aan hun lag, zij niet goed genoeg zijn, er iets mis is met hun. Ze moeten het goed doen anders “overleven” ze niet. Hun chronische klachten kunnen tussen hun oren blijven zitten als ze niet begrijpen wat de oorzaak is. Als ze niet weten hoe het lichaam en hun brein werkt. Vaak zit er niets anders op dan er mee te leren leven of medicatie te nemen.
Ik weet nu dat er meer mogelijk is. Als kind wilde ik weten waardoor het gedrag van mensen in het heden en verleden werd gestuurd. Ik zag grote verschillen tussen hoe ik zaken beleefde (binnenwereld) en wat er om mij heen gebeurde (buitenwereld). Het leven laat sporen achter in de aarde en in je lichaam. Als archeoloog en yogadocente legde ik deze lagen in de bodem, het lichaam en geest bloot. Ik ontmoette veel mensen uit verschillende culturen, geloven en lagen van de bevolking. Mijn verleden had ik graag willen begraven, maar geleidelijk aan werden mij veel zaken duidelijk. Mensen worstelden met dezelfde thema’s en hadden dezelfde verlangens als ik. Aan de buitenkant zag ik niets, maar ik merkte dat velen niet gelukkig of in balans waren. Mondje dicht, oppotten en sterk zijn waren meestal de overlevingstechnieken om met emoties en nare gebeurtenissen om te gaan.
Ik kreeg kennis van de onverwerkte stukken uit mijn geboorte- en couveusetijd. En hoe onverwerkte gebeurtenissen van generatie op generatie worden doorgegeven. Ik zag wat mijn kinderen nodig hadden, wat ik gemist had en kreeg compassie op de opvoedstijl en de onmacht van mijn ouders. Ik hoefde niet op te kijken naar mensen van wie ik dacht dat zij het beter wisten, dat je het leven niet beter aan kunt als je psycholoog, kinderarts of politicus bent. Dat ieder mens in zijn eigen innerlijke wereld moet leren omgaan met fouten, pijnen en stress.
In mijn yogalessen aan kinderen, volwassenen en senioren zag ik fenomenen en gedrag op alle leeftijden terugkomen of zich herhalen. Ze leken steeds terug te voeren naar zwangerschap, geboorte of overweldigende gebeurtenissen uit de kindertijd. Op vragen over ervaringen voor het derde levensjaar, konden mensen geen antwoord geven. Ik ben in mijn ervaringen blijven geloven, ook al maakten ze me soms bijna gek. Toen ik in 2012 met bepaalde wetenschappelijke kennis en mensen in contact kwam, begon ik te (be-)staan. Inmiddels kijk ik liefdevoller naar mijzelf. Door mijn levenservaring zie ik welk gereedschap nodig is om kansen voor (ex-)couveusekinderen positief te beïnvloeden.
In mijn praktijk laat ik mensen vanuit andere perspectieven en modellen kijken en voelen, zodat je jezelf en je lichaamsreacties beter begrijpt. Wanneer het ex-couveusekind weet krijgt van de onderliggende oorzaken van zijn hulpvraag, zich kan spiegelen aan de ervaringen en levensverhalen van lotgenoten, zie ik herstel ontstaan.
Trots presenteer ik het logo voor alle ex-couveusekinderen! Ook de huidige volwassen couveusekinderen die momenteel vergeten worden binnen de kortzichtigheid van visies en leemtes in wetenschap en bij de overheid. De twee auqaumarijnkleurige ringen symboliseren de twee armgaten van een couveuse. De voetjes staan voor het basisgevoel van couveusekinderen en hun wens om bodem te vinden als zijn hun eerste stap in deze wereld zetten. De hand staat voor ondersteuning, liefde, draagkracht en verbinding. De naam ex-couveusekinderen en de twee babyvoetjes zijn paars, de mengkleur van roze en blauw (meisjes en jongens) die onlosmakelijk verbonden is met couveusekinderen.
Met mijn team van ervaringsdeskundigen geven we antwoord op de toenemende vragen en behoeftes van (volwassen) couveusekinderen, ouders van couveusekinderen en zorgprofessionals. In het belang van goede (ervarings-)kennis en (na)zorg kunnen alle ex-couveusekinderen zich aansluiten bij de Facebookgroep ex-couveusekinderen. Een website www.ex-couveusekinderen dient als startpunt voor een bredere bewustwording, begrip en reflectie op verschillende thema’s. We organiseren regelmatig evenementen in Baarn (Utrecht): de eerste twee Couv-Café’s waren een groot succes. Samen met jou gaan we op weg naar een kansrijkere start voor alle toekomstige couveusekinderen!